Subscribe:

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Περιβαλλοντική (αν)αγωγή


Εν αρχή ην η φύση.Κάθε οργανισμός στο μεγάλο οικοσύστημα που ονομάζουμε πλανήτη Γη εκμεταλλευόταν τον αμέσως κατώτερο του στην  τροφική αλυσίδα προκειμένου να επιβιώσει.Η εκμετάλλευση αυτή ελάμβανε χώρα σε περιορισμένο βαθμό και σύμφωνα με τους κανόνες που είχε θέσει η μητέρα φύση.Όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί ένα είδος, το οποίο συνειδητοποίησε ότι με την ευφυΐα του μπορεί να υποτάξει όλα τα υπόλοιπα είδη, ο άνθρωπος.Για να γίνει΄όμως κυρίαρχος είχε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του και αρκετά εμπόδια να τον περιμένουν στη διαδρομή.

Πρώτα έπρεπε να υποσκελίσει τους υπόλοιπους υποψήφιους για την κυριαρχία, τα είδη που βρίσκονταν στου υψηλούς κρίκους της τροφικής αλυσίδας.Για να το πετύχει αυτό καθώς υστερούσε στη σωματική ρώμη κατέφυγε στην ομαδικότητα.

Μετά την επιβολή του στους αντιπάλους του στο δρόμο για την εξάπλωση το είδος του ανθρώπου έπρεπε να αντιμετωπίσει και τα εμπόδια που η φύση έριχνε στα πόδια του.Μερικά από αυτά ήταν οι μεγάλες αποστάσεις, τα φυσικά φαινόμενα, η βαρύτητα.Και αυτά όμως μπόρεσε ο άνθρωπος να τα ξεπεράσει.Κατασκεύασε μεταφορικά μέσα, δάμασε της δυνάμεις τις φύσεις όπως τα καιρικά φαινόμενα, τις θάλασσες, και τα ποτάμια συχνά και με βίαιες παρεμβάσεις, κατασκεύασε μηχανές που μπορούν να πετούν αψηφώντας τη βαρύτητα.

Αφού λοιπόν ο άνθρωπος υπέταξε όλα τα στοιχεία της φύσης(ή έτσι νόμιζε) και έγινε κυρίαρχος ο μόνος πια που μπορεί να τον εμποδίσει από την αφαίμαξη του περιβάλλοντος είναι ο ίδιος του εαυτός.Πείτε το ηθική, πείτε το ένστικτο αυτοσυντήρησης.Αν και αυτό το εμπόδιο κατεδαφιστεί τότε δύο ενδεχόμενα παραμονεύουν.Το πρώτο είναι να στερεύσουν οι φυσικοί πόροι και έτσι να καταρρεύσουν τα υποστυλώματα που στηρίζουν το ανθρώπινο οικοδόμημα.Το δεύτερο είναι να αντεπιτεθεί το οικοσύστημα με ανεπανάληπτη αγριότητα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επαναφέρει την ισορροπία.Και στις δύο περιπτώσεις η τόσο ισχυρή αλλά πάντα εξαρτώμενη ανθρώπινη ύπαρξη θα τεθεί σε κίνδυνο.

Η παραπάνω αλληλουχία γεγονότων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναλύσουμε με έναν απλοϊκό τρόπο την καπιταλιστική κοινωνία των τριών τελευταίων αιώνων, να διακρίνουμε τις συγκρούσεις δυνάμεων στο εσωτερικό της και να εκτιμήσουμε την πιθανή της κατάληξη.

Ας βάλουμε στη θέση του ανθρώπου τα οικονομικά συμφέροντα, αναμφισβήτητα το κορυφαίο αρπακτικό στη ζούγκλα της σημερινής κοινωνίας.Για να εξαπλωθούν τα συμφέροντα αυτά εις βάρος των ανταγωνιστών τους και να γίνουν παγκόσμια απαραίτητη είναι η ομαδοποίηση.Αυτή μπορεί να έρθει είτε ειρηνικά μέσω συνεργασιών είτε βίαια μέσω επιθετικών εξαγορών.

Ανάλογη αντίσταση με αυτή που φέρει η φύση με τις δυνάμεις της, αντιτάσσουν και τα κράτη, οι διεθνείς οργανισμοί και άλλοι προστατευτικοί φορείς.Τα μέσα και εδώ ποικίλουν, με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εργατικά κεκτημένα να είναι μερικά εξ αυτών.Και σε αυτά υπάρχει όμως απάντηση.Η κατάργηση των συνόρων ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης αλλά και την έξυπνη χρήση κρίσεων τεχνητών και μη μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα για τη διάσπαση των δικλείδων ασφαλείας.

Και αφού τα εμπόδια έχουν πια εξαφανιστεί φτάνουμε πάλι στο σημείο που θα εξαρτηθεί από τη συνείδηση των κυνηγών η διατήρηση του κυνηγότοπού τους.Στην περίπτωση που δεν το πράξουν η κατάρρευση ή η επανάσταση(ή και τα δύο μαζί) δεν θα αργήσουν να έρθουν.Και δυστυχώς ή ευτυχώς , ανάλογα με τη γωνία οπτικής του καθενός, η λογική της υπομονετικής διαχείρισης έχει προ πολλού αντικατασταθεί από το βιαστικό και ακατάπαυστο κυνήγι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου